 |
 |
|
|
Sa gitna ng abalang buhay sa lungsod, minsan ay hinahanap ng ating kaluluwa ang katahimikan—isang lugar kung saan makakahinga tayo nang malalim at muling makakaugnay sa kalikasan. Ito ang dahilan kung bakit pinili naming maglakbay patungong Vidden Valley, isang tagong paraiso sa bayan ng Pinamungajan, Cebu.
Ang biyahe patungo sa Vidden Valley ay hindi basta-basta. Kinailangan naming bumiyahe ng ilang oras, tumawid sa matatarik na daan, at maglakad sa mapunong kagubatan. Ngunit sa bawat hakbang ay tila ba unti-unting nawawala ang pagod. Ang simoy ng hangin ay malamig, malinis, at may halong halimuyak ng mga damo at bulaklak. Ang tanawin ay para bang isang pintang likha ng isang alagad ng sining—malalawak na damuhan, mga bulubunduking tila humahaplos sa langit, at katahimikang tila naglalambing sa kaluluwa.
Sa Vidden Valley, mararamdaman mo ang pagiging maliit mo sa harap ng dakilang kalikasan. Walang ingay ng trapiko, walang cellphone signal, walang abalang gawaing-bahay—tanging ikaw, ang iyong sarili, at ang kalikasan. Sa simpleng panahong ginugol namin doon, marami akong napagtanto. Sa panahon ngayon na puno ng stress at teknolohiya, mahalagang bumalik sa mga ganitong lugar para muling mag-recharge—hindi lang ng katawan, kundi pati ng isip at puso.
Nang kami'y pauwi na, bitbit ko ang mga alaala ng Vidden Valley: ang malamig na hangin, ang tunog ng mga kuliglig sa gabi, at ang mga kwentuhan sa ilalim ng mga bituin. Ngunit higit sa lahat, bitbit ko ang katahimikang matagal ko nang hinahanap.
Ang paglalakbay na ito ay hindi lang basta pamamasyal—ito ay naging isang paglalakbay pabalik sa sarili.
No comments:
Post a Comment